Wewnętrzni wrogowie

Negatywne myślenie, natarczywy brak wiary w siebie oraz wszelkiego rodzaju fobie. Nie ma co ukrywać, że we współczesnym społeczeństwie trudno osiągnąć stabilną pozycję. Jednego dnia jesteśmy zadowolonymi z życia pracownikami dobrze prosperującej firmy, następnego zaś boimy się o swoją przyszłość, szukając sobie nowego miejsca. Na szczęście specjaliści z dziedziny rozwoju osobistego doskonale wiedzą, jak stawić czoło czyhającym na nas niemiłym niespodziankom.

Nawet pozornie spełnieni ludzie miewają chwile słabości. Jak często zdarza wam się wstawać rano z myślą, że życie to pasmo nieszczęść? Niełatwo jest zmienić podejście do życia bez odpowiedniej wiedzy. Afirmacje, o których spróbuję dziś opowiedzieć, stanowią ciekawy sposób na odświeżenie stanu naszej świadomości. Niektórzy uważają je za skuteczne narzędzie motywacyjne, inni natomiast kategorycznie odrzucają, sądząc że są to ogłupiające techniki, które nie przynoszą pożądanych rezultatów. Jedno jest pewne – nieodpowiednio praktykowane nie pomogą, a wręcz zaszkodzą, jeżeli stracimy nad nimi kontrolę. Czym w ogóle są afirmacje? Niczym innym jak zdaniami, które wypowiadamy lub zapisujemy w celu zmiany naszego stanu emocjonalnego. Nie od dziś wiadomo, że autosugestia to potężna siła, będąca w stanie radykalnie odmienić czyjeś życie. Umysł jest na tyle plastycznym narzędziem, że zrobi wszystko, co tylko mu każemy. W życiu jednak nic nie przychodzi od razu i wszystko wymaga pewnych nakładów pracy i poświęcenia. Jak się do tego odpowiednio zabrać? 

Włączamy myślenie i zastanawiamy się nad genezą swoich trosk i problemów. Jeżeli wydaje wam się, że powtarzanie w kółko zdania w stylu „jestem cudowny/a” przyniesie poprawę, jesteście w błędzie. Wręcz przeciwnie – może was oddalić od osiągnięcia celu, ponieważ po pewnym czasie sami przestaniecie w to wierzyć, a co za tym idzie, wasz brak motywacji jeszcze bardziej się pogłębi. Najważniejsze to czuć te wszystkie emocje, którymi chcemy siebie zarazić. Wiedzieć, na czym polega istota naszego działania. Schematyczne powtarzanie utartych fraz to nic innego jak ucieczka od dręczących nas kwestii. Afirmacje mają na celu pozbycie się wewnętrznych strachów. Pewnych rzeczy nie da się przeskoczyć, a bez bezpośredniej konfrontacji są niemożliwe do wyeliminowania. Czasami ktoś powie nam złe słowo bądź wyrazi na nasz temat opinię, z którą nie będziemy się zgadzali. Mamy wtedy dwie opcje do wyboru. Pierwszą jest wzbudzanie w sobie nienawiści do tej osoby, co oczywiście do niczego pozytywnego nas nie doprowadzi. Drugi wariant to skupienie się na swoich uczuciach i zadanie sobie konkretnych pytań. I właśnie to jest droga do sukcesu. Dlaczego? Dlatego, że to my osobiście jesteśmy odpowiedzialni za nasz stan emocjonalny. Rozmowa z samym sobą to podstawa wiedzy o sobie. Ludzie, którzy tej wiedzy nie posiadają, krytykują samych siebie z urzędu. Nie zastanawiają się, dlaczego w danej chwili zabrakło im motywacji bądź opanowania. Zrozumienie, poprzez wyrozumiałość, prowadzi do akceptacji.

Dotarcie do źródła problemu zawsze jest bolesne, a jednocześnie nieuniknione. Afirmację należy projektować pod kątem własnych potrzeb. Gdy już dowiadujemy się, w czym tkwi przyczyna naszej złości, nienawiści, czy też niestabilności emocjonalnej, dostajemy jasny sygnał, w jaki sposób ze sobą rozmawiać. Nie starajmy się ukrywać problemów. Starajmy się je akceptować i skutecznie zwalczać. O wrogach warto wiedzieć dużo więcej niż o przyjaciołach. Gdy wiemy wystarczająco dużo, łatwiej nam z nimi żyć.

W pracy jak w rodzinie

O zarządzaniu czasem już kiedyś wspominałem. Nie od dziś wiadomo, że odpowiednie rozłożenie czynności w danym okresie pozwala nam na wykonanie dużo większej ilości zadań, niż w przypadku bardziej „spontanicznego” harmonogramu pracy. Na brak czasu nie musimy narzekać, ponieważ to od nas zależy, jaką jego ilość jesteśmy w stanie efektywnie wykorzystać. Jednak bez dobrze opanowanej umiejętności samoorganizacji nawet najszersza wiedza z dziedziny rozwoju osobistego do niczego nam się nie przyda.

Mijający czas tracimy bezpowrotnie. Już nigdy więcej nie będziemy tak młodzi, pełni energii i zapału do zrobienia czegoś, co teraz spędza nam sen z powiek. Co więcej, totalny brak dyscypliny może przysporzyć problemów nie tylko nam, ale także osobom z naszego otoczenia. Trudno w to uwierzyć, ale nawet małe błędy w kontrolowaniu czasu mogą przyczynić się do dużo większych porażek. Wyobraź sobie, że jesteś roztargnionym pracownikiem. Nie masz pojęcia, gdzie znajdują się określone dokumenty w twoim biurze, notorycznie się spóźniasz i przeskakujesz z zadania do zadania, bo przecież musisz zdążyć ze wszystkim na czas. Problem w tym, że małą wydajność łatwo dostrzec na pierwszy rzut oka, a popełniane błędy wychwycić jest bardzo trudno. Niestety takie postępowanie przekłada się na przebieg naszej kariery zawodowej. Niekiedy zmiana nawyków zabiera wiele czasu, a nawet wymaga zmiany całego dotychczasowego podejścia do pracy. Jeżeli jednak czytasz mój wpis, nie masz się jeszcze czym przejmować. Beznadziejnie zorganizowana osoba nie szukałaby poradnika samoorganizacji. O ile nie trafiłeś/aś tu przypadkowo. :)

Wykonywanie zadań w dłuższym czasie niż tego wymagają nie stanowi jednak głównego problemu. Pomyślcie o tym, ile cennych minut, godzin, a nawet dni jesteście w stanie zmarnotrawić wskutek braku koncentracji na tym, co naprawdę w danym momencie jest najważniejsze do zrobienia. Stosunki w pracy przypominają trochę relacje w domu. Wyobraźcie sobie, że wasz szef jest jak ojciec – surowy, ale sprawiedliwy. Tak samo jak tata, który chce wiedzieć wszystko na temat waszych wyników w nauce, tak samo przełożony chciałby dostrzegać w was rzetelnych i skorych do rozwoju pracowników. Nie ma w tym ani odrobiny przesady. Rodzicami, menedżerami, prezesami po prostu się zostaje. Do tego nigdy nie jesteśmy w pełni przygotowani, nawet zatracając się w podręcznikach psychologicznych. W obu przypadkach zarówno uczeń jak i pracownik muszą udowodnić, że chcą nad sobą pracować. Podobnie jak rodzice, szefowie są osobami decyzyjnymi, które rozliczają nas z efektów pracy, chcą uchodzić za konsekwentnych, a także powinni umiejętnie z nami rozmawiać. Różnica polega na tym, że w pracy na szacunek i zaufanie trzeba sobie zasłużyć, a w domu niekoniecznie. Jak tego dokonać?

Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że do pracy przychodzi się po to, by przedstawiać swojemu przełożonemu konkretne rezultaty własnych działań. Jeżeli zamiast tego szukacie wymówek i próbujecie za wszelką cenę wytłumaczyć się z popełnionych błędów, możecie dość szybko stracić szansę na poprawę sytuacji. Najlepszym wyjściem jest wzięcie odpowiedzialności za niewykonane zadania oraz zaprezentowanie gotowości do poprawy efektów. Pierwsze można osiągnąć w dość prosty sposób. Zacznij od spisania w wyczerpujący sposób listy wszystkich zadań. Działa to nawet w Eco-Vital. Wiem, gdyż sam tę metodę stosuję z powodzeniem. Dość dokładnie oszacuj czas, jaki zajmie Ci ich wykonanie. Weź pod uwagę także nieprzewidziane wpadki. I w końcu najważniejsze – określ priorytety, ponieważ bez tego nie warto zaczynać. Sporządzonego planu nie odkładaj, lecz analizuj go w ciągu dnia. Nie powtarzaj tych samych czynności, czego klasycznym przykładem jest sprawdzanie poczty co 5 minut. Wystarczy otworzyć ją raz, np. wieczorem i wówczas odpowiedzieć na wszystkie maile. Staraj się, aby wszystkie podjęte czynności stały się twoimi nawykami. Pamiętaj, że wszystko przychodzi z czasem. :)