W pracy jak w rodzinie

O zarządzaniu czasem już kiedyś wspominałem. Nie od dziś wiadomo, że odpowiednie rozłożenie czynności w danym okresie pozwala nam na wykonanie dużo większej ilości zadań, niż w przypadku bardziej „spontanicznego” harmonogramu pracy. Na brak czasu nie musimy narzekać, ponieważ to od nas zależy, jaką jego ilość jesteśmy w stanie efektywnie wykorzystać. Jednak bez dobrze opanowanej umiejętności samoorganizacji nawet najszersza wiedza z dziedziny rozwoju osobistego do niczego nam się nie przyda.

Mijający czas tracimy bezpowrotnie. Już nigdy więcej nie będziemy tak młodzi, pełni energii i zapału do zrobienia czegoś, co teraz spędza nam sen z powiek. Co więcej, totalny brak dyscypliny może przysporzyć problemów nie tylko nam, ale także osobom z naszego otoczenia. Trudno w to uwierzyć, ale nawet małe błędy w kontrolowaniu czasu mogą przyczynić się do dużo większych porażek. Wyobraź sobie, że jesteś roztargnionym pracownikiem. Nie masz pojęcia, gdzie znajdują się określone dokumenty w twoim biurze, notorycznie się spóźniasz i przeskakujesz z zadania do zadania, bo przecież musisz zdążyć ze wszystkim na czas. Problem w tym, że małą wydajność łatwo dostrzec na pierwszy rzut oka, a popełniane błędy wychwycić jest bardzo trudno. Niestety takie postępowanie przekłada się na przebieg naszej kariery zawodowej. Niekiedy zmiana nawyków zabiera wiele czasu, a nawet wymaga zmiany całego dotychczasowego podejścia do pracy. Jeżeli jednak czytasz mój wpis, nie masz się jeszcze czym przejmować. Beznadziejnie zorganizowana osoba nie szukałaby poradnika samoorganizacji. O ile nie trafiłeś/aś tu przypadkowo. :)

Wykonywanie zadań w dłuższym czasie niż tego wymagają nie stanowi jednak głównego problemu. Pomyślcie o tym, ile cennych minut, godzin, a nawet dni jesteście w stanie zmarnotrawić wskutek braku koncentracji na tym, co naprawdę w danym momencie jest najważniejsze do zrobienia. Stosunki w pracy przypominają trochę relacje w domu. Wyobraźcie sobie, że wasz szef jest jak ojciec – surowy, ale sprawiedliwy. Tak samo jak tata, który chce wiedzieć wszystko na temat waszych wyników w nauce, tak samo przełożony chciałby dostrzegać w was rzetelnych i skorych do rozwoju pracowników. Nie ma w tym ani odrobiny przesady. Rodzicami, menedżerami, prezesami po prostu się zostaje. Do tego nigdy nie jesteśmy w pełni przygotowani, nawet zatracając się w podręcznikach psychologicznych. W obu przypadkach zarówno uczeń jak i pracownik muszą udowodnić, że chcą nad sobą pracować. Podobnie jak rodzice, szefowie są osobami decyzyjnymi, które rozliczają nas z efektów pracy, chcą uchodzić za konsekwentnych, a także powinni umiejętnie z nami rozmawiać. Różnica polega na tym, że w pracy na szacunek i zaufanie trzeba sobie zasłużyć, a w domu niekoniecznie. Jak tego dokonać?

Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że do pracy przychodzi się po to, by przedstawiać swojemu przełożonemu konkretne rezultaty własnych działań. Jeżeli zamiast tego szukacie wymówek i próbujecie za wszelką cenę wytłumaczyć się z popełnionych błędów, możecie dość szybko stracić szansę na poprawę sytuacji. Najlepszym wyjściem jest wzięcie odpowiedzialności za niewykonane zadania oraz zaprezentowanie gotowości do poprawy efektów. Pierwsze można osiągnąć w dość prosty sposób. Zacznij od spisania w wyczerpujący sposób listy wszystkich zadań. Działa to nawet w Eco-Vital. Wiem, gdyż sam tę metodę stosuję z powodzeniem. Dość dokładnie oszacuj czas, jaki zajmie Ci ich wykonanie. Weź pod uwagę także nieprzewidziane wpadki. I w końcu najważniejsze – określ priorytety, ponieważ bez tego nie warto zaczynać. Sporządzonego planu nie odkładaj, lecz analizuj go w ciągu dnia. Nie powtarzaj tych samych czynności, czego klasycznym przykładem jest sprawdzanie poczty co 5 minut. Wystarczy otworzyć ją raz, np. wieczorem i wówczas odpowiedzieć na wszystkie maile. Staraj się, aby wszystkie podjęte czynności stały się twoimi nawykami. Pamiętaj, że wszystko przychodzi z czasem. :)