Szczęście nie ucieka

Najwidoczniej jesień zagościła u nas na dobre. To najlepszy czas w roku na refleksje związane z dotychczasowym życiem. Gdy nadchodzą chłodniejsze dni, można odnieść wrażenie, że na kilka miesięcy czas staje w miejscu. Nic nie stoi wówczas na przeszkodzie, żeby zastanowić się nad zmianami i zadać sobie ważne pytania. Czy jestem szczęśliwy? Czy to, co robię w życiu, sprawia mi przyjemność? Jeżeli nie, to dlaczego nadal tym się zajmuję?

Kiedyś sam nie zdawałem sobie sprawy z tego, jak bardzo podejmowane przeze mnie decyzje wpłyną na moją przyszłość. Uważałem, że życie jest ciągiem przypadków i to, kim chciałbym zostać, nie ma większego znaczenia. Każdy z nas w dzieciństwie marzy, by zostać policjantem, strażakiem lub wojownikiem ninja ;). Później do głosu dochodzi zdrowy rozsądek w połączeniu z radami naszych rodziców i pierwsze egzystencjalne przemyślenia uciekają bezpowrotnie. Specjaliści z dziedziny rozwoju osobistego zachęcają jednak do stawiania sobie pytań odnośnie własnych pragnień. Pewnie mają rację. Po co zrywać się codziennie z samego rana z myślą, że znowu trzeba wyjść do znienawidzonej pracy? Ponadto trenerzy przekonują, że moment wyboru odpowiedniej ścieżki nie jest tak istotny, jak może się wydawać. W części poglądów zgadzam się z nimi. Zanim zostałem zawodowym sprzedawcą, również miałem problemy związane z wyborem zajęcia. Twierdziłem, że jeśli nie zacząłem robić czegoś o wiele wcześniej, to teraz jest na to za późno. Tymczasem na co dzień kierujemy się stereotypami. Wychodzimy z założenia, że wszystko zostało z góry narzucone i jedyne wyjście z sytuacji to pogodzenie się z istniejącym porządkiem. Z czasem zapominamy o naszych marzeniach i bezradnie przyjmujemy wszystko, co spotykamy na naszej drodze. 

Pasje w naszym życiu to dość istotna sprawa. Bez nich ludzie są sfrustrowani i pochłonięci pracą. W opinii wielu pracodawców człowiek nieposiadający hobby jest mniej wydajny w pracy niż osoba, która po powrocie do domu poszerza swoje zainteresowania. Zwykle, gdy zastanawiamy się nad zmianami, szybko załamujemy ręce, ponieważ ciężko nam zrezygnować z dotychczasowych nawyków. Tłumaczymy sobie, że wszystko jest w porządku. Przecież prowadzimy normalne życie i niczego nam nie brakuje. Dążenie do szczęścia utożsamiamy z ogromnym ryzykiem. Czy nie jest jednak tak, że więcej ryzykujemy, będąc dla siebie tak surowymi i odmawiając sobie szans na codzienną radość z wykonywanej pracy? Czy warto każdego dnia stresować się przed lustrem i niepotrzebnie się zadręczać? Przecież wszystko zależy tylko i wyłącznie od nas. Żyjemy za karę i z każdym dniem tracimy nadzieję na lepsze jutro. Nawet nie nagradzamy samych siebie za osiągane sukcesy. Jak często zdarza Wam się wynagrodzić sobie trud włożony w osiągnięcie danego celu? Człowiek, który nie dość, że stale zmusza siebie samego do niechcianej pracy, stopniowo traci poczucie własnej wartości. Nie żyjąc w zgodzie ze sobą, trudno darzyć swoją osobę sympatią. Spontaniczne zafundowanie sobie prezentu za to, kim się jest, sprawia, że o wiele lepiej czujemy się we własnej skórze. Nie jesteśmy dla siebie obcymi i odzyskujemy kontrolę nad tym, do czego dążymy.

 

Znalezienie właściwych proporcji między pracą a przyjemnością nie jest takim prostym zadaniem. Tym bardziej, gdy gubimy się w przemyśleniach nad tym, co powinniśmy, a czego nie powinniśmy robić. Nie należy wynagradzać sobie czynności, które są dla nas nie do zniesienia. W ten sposób stajemy się niewolnikami. Nasza pewność siebie ucieka, bo postępujemy niezgodnie z naszym światopoglądem. Dlatego dziś po południu zostawię w domu telefon, wsiądę na rower i wyjadę za miasto tylko po to, by chwilę pobyć ze sobą. Należy mi się, bo spełniam się w tym, co robię. Tego życzę wszystkim. :)